دولت توانایی دفاع از حقوق نمایش فیلم‌ها را ندارد

به گزارش سرویس فرهنگ و هنر عصرپرس از ایلنا، درحالیکه علیرضا رئیسیان به تازگی و به‌واسطه یک شرکت ایرانی و آمریکایی (به نام (Majsam برای نمایش فیلمهایش با سایت آمازون قرارداد بسته است، چند شبکه ماهواره‌ای روسی و ایرانی فیلم‌های وی را به صورت غیرقانونی پخش می‌کنند.

عیلرضا رئیسیان با اشاره به اینکه پایمال شدن حقوق فیلمسازان و فیلم‌های ایرانی در کشورهای دیگر و نمایش‌های خارج از کشور تبدیل به یک زخم کهنه شده است، گفت: متاسفانه همه حقوق فیلم‌های ایرانی خلاصه شده در یک اکران عمومی داخل کشور آن هم با محدودیت‌های بسیار و این داستان بیش از ۳۰ سال است که تکرار می‌شود.

وی ادامه داد: فیلمسازان ایرانی کاملاً از حقوق تلویزیونی محروم هستند و درحالیکه حقوق و درآمدی که از نمایش فیلم‌ها در تلویزیون حاصل می‌شود در دنیا حدود ۳۰ درصد از کل درآمد فروش آنهاست، در ایران این رقم به ۵ درصد نیز نمی‌رسد.

رئیسیان افزود: حقوق ویدئویی نیز به صورت کامل تأمین نمی‌شود و رقمی که پرداخت می‌شود خیلی واقعی نیست و اصلاً هزینه‌ها را جبران نمی‌کند البته برخی فیلم‌ها در زمان پخش حقوق ویدئویی سود خوبی می‌گیرند اما اکثر فیلم‌ها نمی‌توانند پولی در این بخش کسب کنند زیرا بحث قاچاق فیلم وجود دارد و قاچاق بسیار به حقوق ویدئویی لطمه می‌زند.

کارگردان فیلم دوران عاشقی با تاکید بر اینکه پایمال شدن حقوق نمایش فیلم‌ها مواردی همچون نمایش قاچاق فیلم در شبکه‌های ماهواره‌ای، اتوبوس‌ها و سامانه حمل‌ونقل و هواپیماها را نیز شامل می‌شود، افزود: راهکار مبارزه با این مشکلات و حل کردن آنها این نیست که ما دائم کمیته تشکیل دهیم و فقط اطلاع‌رسانی کنیم که این حقوق رعایت شود و به مردم بگوییم که عمل نکردن به این حقوق از لحاظ شرعی و قانونی درست نیست، زیرا اگر این راهکار جواب لازم را داده بود بیش از ۳۰ سال سینمای ایران با این مشکل دست به گریبان نبود.

کارگردان چهل سالگی ادامه داد: راه‌‌حل این مسئله این است که در کنار مبارزه محکم و شدید با قاچاق و نمایش غیرقانونی فیلم‌ها، میزان حقوق یک فیلم در بخش‌های نمایشی غیراکران اعم از تلویزیون، شبکه نمایش خانگی و فروش بین‌المللی و موارد دیگر را واقعی کنیم و تمامی بخش‌های دولت اعم از قوه مجریه، مجلس شورای اسلامی و صداوسیما برای این کار باید همت کنند و حتی اگر نیاز است برای واقعی کردن این کارها قانون تصویب شود.

وی ادامه داد: به‌طور مثال چرا باید تلویزیون که از بودجه عمومی تغذیه می‌کند فیلم‌های سینمای ایران که در داخل کشور و با مجوز ساخته شده‌اند را به بهانه اینکه این فیلم‌ها با ضوابطش یکی نیست، خریداری نکند درحالیکه انبوه فیلم‌های سطحی خارجی با ارزش‌های بسیار پایین را نمایش می‌دهد.

وی ادامه داد: بعد از روی کار آمدن مهندس ضرغامی در صداوسیما و تولید انبوه تله‌فیلم‌ها حدود دو دهه است که تلویزیون تعداد بسیاری کمی در حدود ۲ یا ۳ فیلم از سینمای ایران را برای نمایش می‌خرد.

وی ادامه داد: راهکار دوم؛ حمایت دولت از بخش خصوصی است. هم‌اکنون پنج بخش بین‌الملل در زیرمجموعه سازمان سینمایی و مؤسسات وابسته فعالیت بین‌المللی می‌کنند و هیچ خروجی برای سینمای ایران ندارند و دولت به جای آنکه این سرمایه را در این مراکز صرف کند باید آنها را تبدیل به یک دفتر کوچک کند و از بخش خصوصی حمایت کند.

رئیسیان ادامه داد: من خودم با همکاری تعدادی از دوستان ۶ سال پیش سایتی را به شکل وی او دی در آمریکا راه‌اندازی کرده و به ثبت رساندیم ولی هیچ حمایتی از آن نشد. همچنین حدود هفت ماه پیش پیشنهاد و طرح یک چرخه کامل اکران را برای نمایش فیلم‌های ایرانی در آمریکا، کانادا و استرالیا آماده کردیم که هرگاه یک فیلم ایرانی به نمایش دربیاید وضعیتش مشخص باشد، اما دولت و سازمان سینمایی از این طرح هیچ حمایتی نکرد.

وی ادامه داد: پیشنهاد این است که دولت به عنوان یک پشتیبان و حامی با هدف تقویت زیرساخت‌های بخش نمایش و گسترش فضای نمایشی در خارج از ایران از اینگونه طرح‌ها حمایت کند اما متاسفانه شاهد هستیم که دولت قصد دارد خود به‌صورت مستقیم وارد عرصه شود و با روش‌هایی همچون اجاره سالن‌ها و نمایش فیلم‌ها بودجه‌هایی را هزینه کند که هیچ دستاورد و سودی ندارد و امتحان خود را قبلاً پس داده است و فقط سود آن به جیب واسطه‌ها می‌رود.

وی ادامه داد: باید برنامه‌ریزی برای احقاق حقوق فیلم‌های ایرانی و مراقبت از نمایش این فیلم‌ها در خارج کشور مثلاً در کانادا و آمریکا توسط سینماگران آشنا و کاربلد و به‌صورت کاملاً غیردولتی در داخل و با حمایت دولت انجام شود.

رئیسیان تاکید کرد: بخش خصوصی توانایی به سرانجام رساندن این مأموریت را دارد اما هزینه‌هایی دارد که از عهده او خارج است و بخش خصوصی نمی‌تواند همه هزینه را تأمین کند و دولت باید از این کار حمایت کند فقط کافی است یکبار برای این کارها هزینه کند. تنها راهکار همین است.