مصادیق جنایات رژیم اشغالگر اسرائیل علیه ملت فلسطین

این نمودارهای مربوط به تعداد کشته شدگان جنگ اسرائیل و فلسطین است که در گزارش دفتر سازمان ملل متحد برای هماهنگی امور بشردوستانه در سرزمین‌های اشغالی منتشر شده است.

این آمارها تخمینی بوده و ممکن است از دقت کافی برخوردار نباشند همچنین، برخی از منابع آمار متفاوتی ارائه می‌دهند؛ برای مثال در جدول فوق برخی رسانه های موافق با اسرائیل کشته‌های طرف مقابل این رژیم در جنگ ۱۹۷۳ را ۲۰۰ نفر اعلام کرده‌اند؛ در حالی که برخی مورخان و فعالان حقوق بشر فلسطینی این عدد را حداقل چهار هزار اعلام کرده اند که ما در این جدول حد وسط آمارهارا ذکر کرده ایم.

با این حال، با بررسی منابع مختلف و مقایسه آمارهای ارائه شده توسط طرفین درگیر، می توان اطمینان بیشتری به دقت این آمارها پیدا کرد. بر اساس آمار ارائه شده، زنان فلسطینی بیشترین قربانیان جنگ های اسرائیل و فلسطینی ها بوده اند. در طول این جنگ ها، بیش از پنج هزار زن فلسطینی کشته شده اند، در حالی که تعداد زنان اسرائیلی کشته شده به حدود ۵۰۰ نفر می رسد.

ج) برخی اظهارات مقامات رژیم اسرائیل موید قصد نسل زدایی مردم فلسطین

وزیر دفاع اسرائیل روز دوشنبه از محاصره کامل غزه خبر داد و مبارزان فلسطینی را که در آخر هفته به اسرائیل حمله کردند را «حیوانات انسان نما» توصیف کرد.

یوآو گالانت، وزیر دفاع، در تلافی حمله غافلگیرانه حماس در آخر هفته که منجر به کشته شدن بیش از ۷۰۰ نفر در اسرائیل شد، خواستار تخریب بیشتر و افزایش حملات هوایی اسرائیل به سرزمین ۲.۳ میلیون نفری تحت حاکمیت حماس شد. اسرائیل روز یکشنبه به طور رسمی به گروه شبه نظامی حماس اعلام جنگ کرد و به بسیج نظامی بزرگی اشاره کرد که تاکنون نزدیک به ۵۰۰ نفر از جمله زنان و کودکان را در غزه کشته است. حماس مدعی است که در این حملات حدود ۱۰۰ نفر را به اسارت گرفته است.

گالانت گفت: «ما با حیوانات انسان نما می جنگیم و بر اساس آن عمل می کنیم».

در حالی که به نظر می رسد گالانت در آن اظهار نظر به طور خاص به مبارزان حماس اشاره می کرد، بقیه اظهارات وزیر خواستار سرکوب بیشتر مردم غزه با انکار نیازهای اولیه انسانی آنها بود.

گالانت گفت: «ما در حال تحمیل محاصره کامل غزه هستیم. نه برق، نه غذا، نه آب و نه سوخت وجود خواهد داشت. همه چیز بسته خواهد شد».

برای رژیم های سرکوبگر استفاده از زبانی که مردم تحت ستم را غیر انسان توصیف کند، به منظور توجیه اعمال خشونت بر آنها، غیر معمول نیست. در مورد آپارتاید اسرائیل، اظهارات گالانت به فضایی کمک می کند که در آن برای افراد و سیاستمداران ضد فلسطینی - از جمله دولت راست افراطی فعلی اسرائیل - آسان تر است که مردم غزه را کمتر از انسان بدانند که در نتیجه مستحق آب، غذا، برق و یا راهی برای خلاصی از خشونت هم نباشند.

بر اساس گزارش سازمان ملل، بیش از ۱۲۳۰۰۰ فلسطینی از خانه های خود در غزه گریخته اند، جایی که خانواده ها در حال حاضر تحت محاصره ۱۵ ساله رژیم صهیونیستی دست و پنجه نرم می کنند. گروه های حقوق بشری مدت هاست که غزه را عملاً یک زندان در فضای باز می دانند.

گالانت چندین بار در مصاحبه ها و بازدیدها ی خود این توصیف را در مورد حماس به کار برده است.

رژیم اسرائیل قبل از نابودی ملت‌ها به نابودی حقوق بین‌الملل مبادرت ورزیده است

همانطور که از آمار و مصادیق یادشده بر می آید، رژیم اسرائیل در طول بیش از ۷ دهه اشغالگری خود، مرتکب تمامی انواع نقض حقوق بین الملل (اعم از حقوق توسل به زور، حقوق بین الملل بشر، حقوق بین الملل بشردوستانه) شده و می شود. لذا، به جرات می توان گفت این رژیم قبل از نابودی ملت ها، به نابودی حقوق بین الملل مبادرت ورزیده است.

نقض‌های حقوق بین المللی رژیم اسرائیل در سال‌های گذشته، علاوه بر اینکه از لحاظ کمیت بیشتر شده (اوج آن را در حملات پر تکرار و جنون آمیز اخیر علیه غزه شاهد هستیم)، از لحاظ کیفیت نیز توسعه یافته، به نحوی که دیگر نباید و نمی‌توان این رژیم را تنها ناقض قواعد حقوق بین الملل قلمداد کرد، بلکه آن را باید استانه نقض های ارتکابی را در محدوده ای فراتر از نقض حقوق بین‌الملل یعنی جرایم یا جنایات بین المللی در نظر گرفت.

با عنایت به رشد کمی و توسعه کیفی نقض های صورت گرفته توسط رژیم اسرائیل، تقریباً تمامی جنایات چهارگانه بین المللی (تجاوز ارضی، جنایت علیه بشریت، جرایم جنگی و نسل زدایی) را می توان به این رژیم منتسب نمود.

در میان جرایم بین المللی رژیم اسرائیل، تجاوز ارضی، جنایت علیه بشریت با استفاده از مستندات بین المللی موجود نظیر آپارتاید و جرایم جنگی این رژیم تا به امروز مورد بحث قرار گرفته و بعضاً نیز شناسایی شده است. برای مثال دیوان بین المللی کیفری، پس از دریافت شکایت دولت فلسطین، صلاحیت خود را احراز نمود و دادستان دیوان تحقیقات خود را از سال ۲۰۲۱ آغاز نموده است. آنچه مورد تاکید و ادعای دولت فلسطین در این شکایت است و دیوان نیز بدان خواهد پرداخت، جنایت علیه بشریت قدرت اشغالگر می باشد.

اتفاقات و رخدادهای اخیر، زمینه را برای اثبات این ادعا که آستانه جرایم بین المللی رژیم اسرائیل از جرم جنگی و جنایت علیه بشریت نیز فراتر رفته و به مرز نسل کشی یا ژنوساید رسیده است، فراهم می کند. مصاحبه های مقامات رژیم اسرائیل مبنی بر لزوم خارج شدن تمامی مردم از غزه و عملکرد آنها در به خاک و خون کشیدن همه غیرنظامیان و تعریف آنها تحت عناوینی چون حیوانات وحشی، قطع آب، برق و سوخت غزه و بسیاری از اقدامات دیگر، جرایم ارتکابی توسط رژیم اسرائیل را وارد فاز نسل کشی یا ژنوساید می کند. اگر به تعریف نسل زدایی وفق اساسنامه رم مراجعه نمائیم، می توان این مصادیق را منطبق با تعریف مطروحه دانست. اساسنامه رم نسل زدایی را اینگونه تعریف می کند: «کشتن اعضای یک گروه ملی، قومی، نژادی یا مذهبی، ایجاد شرایط دشوار زندگی برای آن گروه به قصد نابود ساختن کل یا بخشی از آن گروه، وارد آوردن صدمات شدید جسمی یا روانی به اعضای آن گروه».

جنایات بین المللی رژیم اسرائیل که اخیراً نیز وارد مرحله جدیدی به نام نسل کشی (همانند اتفاقات روآندا و یوگوسلاوی سابق) شده است، طبعاً آثار و تکالیفی را بر سایر دولت ها و سازمان های بین المللی بار می کند. اساساً نقض قواعد آمره حقوق بین الملل عام توسط یک رژیم یا دولت، سه دسته تعهد برای سایرین ایجاد می کند. این سه دسته عبارتند از: عدم شناسایی وضعیت حاصل از نقض، عدم همکاری جهت تداوم آن وضعیت و همکاری و مشارکت در مسیر متوقف سازی آن وضعیت.

جرایم بین المللی علاوه بر اینکه نقض قواعد آمره و غیر قابل تخطی حقوق بین الملل محسوب می‌شوند و بدین واسطه تعهداتی را برای سایر بازیگران عرصه بین المللی ایجاد می نمایند، خودشان به واسطه جرم بین المللی بودن آثار خاصی نظیر صلاحیت جهانی محاکم ملی، صلاحیت شورای امنیت جهت ورود به موضوع به عنوان نقض صلح و امنیت بین المللی و اعمال مواد ۴۱ (تحریم) و ۴۲ (اعمال نظامی)، صلاحیت ورود دیوان کیفری بین المللی و ... را به همراه خواهند داشت.

همه دولت ها در زمینه جنایات رژیم اسرائیل که اخیراً نیز وارد مرحله نسل زدایی شده است، نه تنها حق رسیدگی و تعقیب دارند بلکه در چارچوب تعهدات ناشی از نقض قواعد آمره، تکلیف مقابله با وضعیت پدید آمده را بر عهده دارند. در این میان البته تکلیف دولت‌های عربی پر رنگ‌تر جلوه می‌کند، چه آنکه با نسل زدایی طرف هستیم.

در چنین صحنه ای، اقدامات انفعالی نظیر سکوت، به آرامش فراخواندن طرفین و ... ناقض حقوق بین الملل (تعهدات سایرین در قبال نقض قواعد آمره) محسوب شده و اقداماتی نظیر عادی سازی روابط با رژیم اشغالگر که دست به نسل زدایی برده است، علاوه بر اینکه خطایی راهبردی محسوب می شود، همکاری با رژیمی است که پیش از نابودسازی فلسطینیان و اعراب، قصد نابودسازی حقوق بین الملل را دارد.

حال این پرسش مطرح می شود که به راستی مسئولیت اقدامات این رژیم جعلی با کیست؟ این رژیم که از ابتدا مسیر خود را مشخص کرده و در همه این سال ها قصد خود بر نابودی حقوق بین الملل را به نمایش گذاشته است.

آیا نباید و نمی توان سخن از لزوم پاسخگویی و مسئولیت پذیری حامیان این رژیم به انحاء مختلف اعم از حامیان مالی و نظامی یا حامیان معنوی با طرح هایی چون عادی سازی روابط، در قبال جرایم ارتکابی آن در حال حاضر راند؟

به نظر می‌آید جهان یکبار برای همیشه نیازمند صداقت و پاسخگویی در قبال جنایات رژیم اسرائیل در عصر موسوم به «حسابرسی و پاسخگویی» است.