عصر پرس بر مبنای گفته‌های دو مقام ارشد وزارت نفت بررسی می‌کند
مدیر و معاون شرکت ملی پتروشیمی ایران به روانشناسی فعالیت‌ها و مذاکرات هندی‌ها و ژاپنی‌ها پرداختند. از دیدگاه آنها هندی‌ها؛ جدی نیستند، می‌آیند، چرخی می‌زنند، قیمتی می‌گیرند و می‌روند و ژاپنی‌ها؛ ترسو، محتاط، چشمشان ترسیده و دقت بسیار بالا دارند.
به گزارش عصر پرس، هر چه به روزهای لغو تحریم‌های ایران نزدیک‌تر می‌شویم، ورود هیات‌های خارجی برای دستیابی به سهمی از بازار انرژی ایران نیز افزایش می‌یابد. این هیات‌ها، هم مشتریان سنتی و قدیم انرژی ایران اعم از نفت و گاز و محصولات پتروشیمی هستند و هم مشتریان جدید و حتی گاه ماجراجوی بازارهای نفتی. گزینه صادرات گاز ایران به اروپا و سوآپ نفت در دریای خزر و ماورای آن نیز پای کشورهایی مانند آذربایجان و قزاقستان را به بازار انرژی ایران کشانده است.
در این میان واکنش‌ها و اظهارنظرهای بعضی مسئولان و مدیران ارشد صنایع نفتی کشور در نوع خود جالب توجه است. این اظهار نظرها که هرچند به خاطر قوت دیپلماسی وزارت خارجه و برپایه اعتماد به نفسی قابل تحسین عنوان می‌شوند گاهی فضایی بدیع و گاه طنزآلود به وجود می‌آورند و یاد بازارهای قدیم ایران را در خاطره‌ها زنده می‌کند. بازارهایی که میان فروشنده و خریدار روابطی سنتی و سرچارسوقی برقرار بود.
نگاهی به بخشی از اظهارات اخیر دو مقام عالیرتبه وزارت نفت، یعنی مدیر و معاون شرکت ملی صنایع پتروشیمی نشان می‌دهد که این دو مدیر ارشد و باسابقه به روانشناسی و حتی روانکاوی ژورنالیستی- بازاری مشتریان نفت و گاز و پیمانکاران این حوزه نشسته‌اند.
مثلا مدیر عامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی، با بیان اینکه هندی‌ها به دلیل فاصله بسیار کوتاه چابهار تا بندر گجرات، علاقه زیادی به سرمایه‌گذاری در این منطقه دارند می‌گوید: «آنها تاکنون چندین بار آمده و صحبت کرده‌اند اما هنوز به نتیجه روشنی نرسیده‌ایم. من به آنها گفته‌ام که شما می‌آیید چرخی می‌زنید، قیمتی می‌گیرید و می‌روید و در کار خود جدی نیستید.»
عباس شعری مقدم، معاون وزیر نفت با بیان آنکه سفیر هند در ایران نیز چندین بار موضوع را پیگیری کرده است، خاطرنشان می‌کند: «به نظر می‌رسد که هندی‌ها به دنبال گاز خیلی ارزان و منتظر هستند که یک پیشنهاد خیلی خوب به آنها ارایه شود.»
و معاون ایشان، محمدحسین پیوندی، در پاسخ به پرسشی
درباره امکان سرمایه‌گذاری ژاپنی‌ها در صنعت پتروشیمی ایران می‌گوید: «اگر نظر
شخصی من را بخواهید ژاپنی‌ها از زمان پروژه پتروشیمی ایران- ژاپن و بندر
امام خمینی فعلی اصطلاحاً چشمشان ترسیده است و فقط مذاکره می‌کنند و حرف
می‌زنند و می‌روند.»
معاون مدیرعامل شرکت ملی پتروشیمی در ادامه تصریح می‌کند: «الان با شرایطی که ایران توانسته است مقابل 1+5 تا این حد ایستادگی کند که بتواند به یک جمع‌بندی برسد، احتمال تغییر در استراتژی ژاپنی‌ها در ورود به سرمایه‌گذاری در حوزه پتروشیمی ایران را جدی می‌بینم.»
وی با بیان اینکه ژاپنی‌ها از مواردی مانند جنگ تحمیلی می‌ترسند، می‌افزاید: «دلیل اینکه ژاپنی‌ها از پروژه ایران- ژاپن خارج شدند و حتی پول خوبی هم از طریق بیمه به ایران پرداخت کردند، آن است که تا دلتان بخواهد ترسو و محتاط هستند و این خاصیت آنها است؛ ضمن اینکه در عین حال دقت بسیار بالایی هم در کار دارند.»
پیوندی تاکید می‌کند: «در شرایط فعلی که ژاپنی‌ها ابر قدرتی ایران را حس می‌کنند، احتمال اینکه ژاپنی‌ها وارد سرمایه‌گذاری در ایجاد مجتمع‌های جدید پتروشیمی در ایران شوند، وجود دارد.»
و در نهایت ادامه می‌دهد: «کره‌ای‌ها هم دقیقه کپی و مشابه ژاپنی‌ها عمل می‌کنند و ارتباط آنها با آمریکا هم نسخه دوم ارتباط ژاپنی‌های با آمریکا است و در همان فضا سیر می‌کنند.»
بی‌شک این نوع برداشت از مشتریان و پیمانکاران بازار انرژی ایران به نگاه مدیریتی این دو بزرگوار راجع است و به تجربه دور و دراز آنها از ملیت‌های مختلف و تاریخ همکاری‌های آنها با ایران بازمی‌گردد. اما استفاده از این نوع ادبیات در خور مدیران ارشد وزارت‌خانه‌ای که مقوم دولت و اس اساس اقتصاد ایران است نمی‌باشد.
