«نون‌چه‌آ» و «خی‌یوسام‌فان» به حبس ابد محکوم شدند
پل پوت، رهبر خمرهای سرخ، که خود را مائوئیستی دو آتشه می‌دانست در فرانسه درس خوانده و عضو فعال حزب کمونیست فرانسه بود. حزبی که درخشانترین چهره‌های فرهنگی و ادبی فرانسه عضو آن بودند.
سرویس سیاسی عصرپرس: خشونت‌های جمعی باورنکردنی همیشه در شرایطی روی می‌دهند که افراد آمال و آرزوهایشان را در ایده‌های جنون‌آسای کس دیگری بیابند و برای دستیابی به آن اهداف از هرگونه همراهی و پشتیبانی فرد پیشرو که در مقام پیشوایی ایستاده است دریغ نوزند. شاید گفتن این واقعیت، تلخ باشد که رهبران رژیم عجیب و شگفتی که در سال‌های 1975 تا 1979 در کامبوج بر سر کار بودند و یکی از بی‌رحمانه‌ترین کشتارهای تاریخ را رقم زدند، همگی تحصیل کرده غرب بودند.
پل پوت، رهبر خمرهای سرخ، که خود را مائوئیستی دو آتشه می‌دانست در فرانسه درس خوانده بود و عضو فعال آسیای جنوب‌شرقی حزب کمونیست فرانسه بود. حزبی که درخشانترین چهره‌های فرهنگی و ادبی فرانسه مانند لویی آراگون و آندره برتون و ... عضو آن بودند. کسانی که برای ستمدیدگان همان‌قدر جوش و خروش داشتند که برای پریدن پرستوها و پروانه‌ها. پل پوت از چنین فضایی پا به پنوم پن گذاشت. شاید تنها اندوخته‌اش از حزب کمونیست فرانسه، سیاست‌های عمیقا ضداستعماری این حزب بود. کسی که حتی نامش را از «سولات سار» به دو حرف اول کلمه Politique potentielle یعنی Pol Pot تغییر داده بود.
کشتار در سال صفر در چنین شرایطی رقم خورد. وقتی پل پوت بر رژیم پادشاهی کامبوج شورید و سیهانوک را از تخت به زیر کشید و پایتخت را تصرف کرد نخستین ایده وحشتناک خود را پیاده کرد. او گفت سال 1975، «سال صفر» مردم کامبوج است. یعنی سالی که باید هر آنچه پیش از آن وجود داشت را دور ریخت و از امروز آینده‌ای نو آفرید. او به همراه دیگر رهبران خمرهای سرخ مانند «نون چه آ» و «خی یو سام فان» و «کاینگ گوک ایو» از مدت‌ها پیش با آرمان‌های شورانگیز مارکسیسم هزاران نفر از اقشار شهرنشین و و با شعارهای مائوئیسم حمایت بخش بزرگی از جامعه روستایی کامبوج را به دست آورده بودند. اما وقتی موقع پیاده کردن اندیشه‌هایشان رسید، آنچه عرضه کردند نه مارکسیسم بود، نه مائوئیسم و نه حتی فاشیسم. ملغمه‌ای از ایدئولوژی‌های غربی ترکیب‌شده با خشونت خاص آسیای جنوب‌شرقی بود که تنها باید نام «پل پوتیسم» بر آن گذاشت. حذف هر کس که شهرنشین بود به اسم نابودی طبقه بورژوازی و کشتار بی‌رحمانه و سفاکانه 2 میلیون کامبوجی رهارود چنین ملغمه‌ای بود. کشتاری که اقلیت‌ها را نیز بی‌نصیب نگذاشت و نیم میلیون مسلمان شیعه «چاو» قتل‌عام شدند.
«پل پوتیسم» فقط در اندیشه داخل مرزها نبود بلکه از «سگهای ویتنامی» نیز متنفر بودند. خمرهای سرخ به ویتنام تعرض کردند و ویتنام به کامبوج حمله کرد و خمرها پایتخت را گذاشتند و به کوهستان فرار کردند. اینگونه بود یکی از عجیب‌ترین رژیم‌های کشتارگر تاریخ نابود شد.
پل پوت تا آخر عمر فراری زیست و در 1998 مرد اما دو فرد مهم حکومت وحشت او به نام‌های «نون چه آ» و «خی یو سام فان» زنده ماندند و امروز رای نهایی دادگاه آنها صادر شد. آنها به جرم جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی به حبس ابد محکوم شدند.
پایان خبر/
