اخبار مهم ایران و جهان را با عصر پرس مرور نمائید      
کد خبر: ۷۴۲۸
تاریخ انتشار: ۱۲:۳۱ - ۲۷ دی ۱۳۹۶ - 17 January 2018

توسعه صنعت پتروشیمی در فضای پسابرجامی

جایگاه صنعت پتروشیمی در اقتصاد کشور برکسی پوشیده نیست. این صنعت در دوران تحریم‌های ظالمانه علیه ایران، نقشی بسزا در سرپا نگه داشتن اقتصاد داشته است، اما لازمه بودن و ماندن، رشد و توسعه است که توسعه و دستیابی به بازارهای جهانی صنعت پتروشیمی نیز در گرو گسترش روابط بین‌المللی است.
توسعه صنعت پتروشیمی در فضای پسابرجامیبه گزارش سرویس اقتصادی عصرپرس از شانا، ۲ سال پیش در چنین روزی برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) اجرایی و همه تحریم‌های اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا و همه قطعنامه‌های تحریمی شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران لغو شد و بهترین فضا برای توسعه صنعت پتروشیمی در کشور فراهم آمد.

وجود منابع عظیم نفت و گاز در کشور یک مزیت راهبردی محسوب می‎شود و آگاهی شرکت‎های بین‎المللی از مزیت‌های سرمایه‌گذاری در صنعت پتروشیمی ایران نیز سبب شد تا پس از اجرایی شدن برجام، این شرکت‎ها به منظور انجام مذاکرات برای حضور در صنعت پتروشیمی ایران روانه این کشور شوند؛ مزیت‌هایی مانند خوراک فراوان و ارزان، دسترسی به آب‌های آزاد، زمین کافی، زیرساخت‌های لازم، نیروی انسانی...

توتال، لینده، باسف، شل، میتسویی، فرکوبه، سوجیتز و هیوسانگ از جمله شرکت‌هایی هستند که در پسابرجام برای حضور و سرمایه‌گذاری در صنعت پتروشیمی ایران ابراز تمایل کردند. مذاکرات فراوانی با این شرکت‌ها انجام شد که می‎توان به امضای تفاهم‌نامه مطالعات اجرای یک طرح پتروشیمی در ایران با مشارکت سرمایه‎گذاران ایرانی با شرکت توتال فرانسه، امضای تفاهم‌نامه مطالعات و ارزیابی سرمایه‌گذاری در صنعت پتروشیمی ایران و استفاده از دانش فنی برای توسعه صنعت پتروشیمی (با اولویتGTL) با شرکت انگلیسی -هلندی شل، امضای تفاهم‌نامه امکان‌سنجی انجام پروژه مشترک PDH/PP (تبدیل گازمایع و پروپان به پروپیلن و پلی پروپیلن) در ایران با شرکت هیوسانگ کره جنوبی، امضای تفاهم‌نامه بررسی اجرای واحدهای جداسازی هوا در قالب قراردادهای B.O.O یا B.O.T در ایران و همچنین ارائه دانش فنی با اخذ تسهیلات از بانک‎های آلمانی و اجرای یک طرح پتروشیمی در ایران با مشارکت سرمایه‎گذاران ایرانی با شرکت لینده آلمان اشاره کرد.

امضای قراردادهایی با ایتوچی و ماروبنی ژاپن با هدف تامین مالی کوتاه مدت (یوزانس) به مبلغ  ۳۲۰ میلیون یورو (قابل افزایش به ۶۴۰ میلیون یورو در صورت لزوم)، امضای قرارداد انجام مطالعات اجرای طرح یوتیلیتی متمرکز پتروشیمی در فاز دوم عسلویه و ارائه تسهیلات فاینانس از بانک JBIC ژاپن با شرکت ژاپنی میتسویی، امضای تفاهم‌نامه با شرکت ژاپنی سوجیتز برای امکان‌سنجی پروژه مشترک GTPP در ایران، امضای قرارداد تولید دانش فنی و مدارک مهندسی پایه واحد MTP به صورت مشترک با شرکت فرانسه-آلمانی ایرلیکوئید، امضای تفاهم‌نامه با شرکت آلمانی باسف به منظور انجام مطالعات برای سرمایه‎گذاری مشترک با سرمایه‎گذاران ایرانی به منظور اجرای یک مجتمع پتروشیمی بزرگ در ایران با ارائه تسهیلات فاینانس و امضای تفاهم‌نامه امکان‎سنجی انجام پروژه مشترک در ایران با شرکت ایندوراما از دیگر تفاهم‌نامه‎های پسابرجام است.

توافق‎ها و مذاکرات انجام شده با بانک‎های خارجی از جمله دانمارک، ژاپن، آلمان و انگلیس به منظور تأمین مالی طرح‌های پتروشیمی از دیگر گشایش‌‌های پسابرجامی در این صنعت به شمار می‌آیند.

زمان‎بر بودن تبدیل این تفاهم‌نامه‏‎ها به قراردادهای اجرایی بدیهی است، بنابراین باید فضا برای حضور سرمایه‎گذاران خارجی فراهم شود و به این نکته نیز توجه کرد که گسترش روابط با دنیا و کاهش ریسک‎های سرمایه‌گذاری در کشور می‎تواند به تداوم و حفظ سرمایه‎گذاری‎ها و در نتیجه حضور قوی‎تر صنعت پتروشیمی ایران در بازارهای جهانی و سرانجام رشد اقتصاد کشور بینجامد.

گذشته از لزوم جذب سرمایه‎ به منظور توسعه صنعت پتروشیمی، نمی‎توان بهبود روند صادرات محصولات پتروشیمی را در پسابرجام نادیده گرفت. محموله‎های صادراتی پتروشیمی در دوران تحریم با مشکلات بسیاری روبه‎رو بودند که با تلاش دولت یازدهم و اجرایی شدن برجام، مشکلات بیمه‎ای و حمل و نقل محصولات و تبادلات پولی و بانکی کاهش و مقاصد صادراتی نیز افزایش یافت.

بیشتر فعالیت‎ها در صنعت پتروشیمی به صورت فرآیندی انجام می‎شود، بنابراین با توجه به افزایش تنوع محصولات و رقابت شدید شرکت‎های تولیدی محصولات پتروشیمی در بازارهای جهانی، این صنعت نیاز  به فناوری‎های نو به منظور رشد پایدار دارد.  استفاده از فناور‌های نو از برگ‎های برنده برای توسعه‎یافتگی هر کشوری محسوب می‎شود، در نتیجه بهبود و نوسازی فرآیندهای صنعت پتروشیمی و رشد کیفیت محصولات بسیار بیشتر از گذشته باید مدنظرباشد.

تعامل جهانی می‎تواند فاصله کشورهای درحال توسعه با کشورهای توسعه یافته را کاهش دهد. استفاده از تجربه‌های موفق در دنیا ضمن این‌که این فاصله را پوشش می‌دهد، از اتلاف منابع جلوگیری می‌کند. همچنین با همکاری‌های جهانی شاهد رشد سریع دانش و فناوری در کشور خواهیم بود.