عصرپرس، امروز خورشید دوباره از توس طلوع میکند و گرمای مهربانیاش گستره عالم را فرامیگیرد. گرمای محبتی که عرب و عجم و مسلمان و مسیحی نمیشناسد و همه در درگاه انیس النفوس حاجتروا میشوند.
اینجا توس است و جواهری در این سرزمین هر روز پرفروغتر از گذشته میدرخشد و
همچون نگینی پرجاذبه میلیونها عاشق را از سراسر دنیا بهسوی خود جذب میکند.
بارگاهی که محل رفتوآمد ملائک است و برکت سرزمین پارسی از آن گرفتهشده است.
یازدهم ذیالقعده مصادف است با ولادت "عالم آل محمد" و شاه کرم ایران
زمین" شمسالشموس" امام رضا (ع)؛ کنیه، حضرت ابوالحسن وابوعلی است و القاب
این بزرگوار؛ صابر، زکی، ولی، فاضل، وفی، صدیق، رضی، سراج الله، نورالهدی، قرة عین
المؤمنین، مکیدة الملحدین، کفوالملک، کافی الخلق، رب السریر، و رئاب التدبیر و مشهورترین
آن رضا است و از این روی به این بزرگوار" رضا" میگویند که در آسمان خوشایند
و در زمین مورد خشنودی پیامبران خدا و امامان پس از او بود. از آن روی که همگان، خواه
مخالفان و خواه همراهان به او خشنود بودند.
یکی دیگر از القاب مشهور حضرت " عالم آل محمد" است. این لقب نشانگر ظهور
علم و دانش ایشان است. جلسات مناظره متعددی که امام با دانشمندان بزرگ عصر خویش، به
ویژه علمای ادیان مختلف انجام داد و در همه آنها با سربلندی تمام بیرون آمد دلیل کوچکی
بر این سخن است، که قسمتی از این مناظرات در بخش " جنبه علمی امام " آمده
است. این توانایی و برتری امام، در تسلط بر علوم یکی از دلایل امامت ایشان است و با
تأمل در سخنان امام در این مناظرات، کاملا این مطلب روشن میشود که این علوم جز از
یک منبع وابسته به الهام و وحی نمیتواند سرچشمه گرفته باشد.
آن حضرت در اواخر عمر، به درخواست مامون عباسي، به مرو رفته و به اصرار خليفه،
ولايتعهدي او را ميپذيرد. با پذيرش ولايتعهدي، مامون قصد داشت هم امام را تحت نظرِ
خود داشته باشد و هم خود را دوستدار اهل بيت عنوان كرده و از محبوبيت برخوردار گردد.
اما سرانجام مامون، خود، امام را به شهادت رساند.