قاضی زاده هاشمی در یادداشتی نوشت
وزیر بهداشت: بیش از ۳۰۰ میلیون نفر در جهان دچار افسردگی و بیش از ۲۶۰ میلیون نفر دچار اختلالات اضطرابی هستند و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۳۰، افسردگی، به تنهایی مهم‌ترین عامل ایجاد بار بیماری‌ها باشد.
به گزارش عصرپرس به نقل از روابط عمومی وزارت بهداشت، سید حسن قاضی زاده هاشمی در یادداشتی به مناسبت هفته ملی سلامت روان در صفحه شخصی خود نوشت: اگر خواهان کاهش اختلالات روان و تبعات و آسیب‌های اجتماعی آن هستیم، باید به عوامل کلان اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، مانند فقر، بیکاری، تبعیض و شکاف اجتماعی در جامعه و آرامش و امنیت و شایسته سالاری در محیط کار توجهی جدی داشته باشیم.
متن کامل یادداشت وزیر بهداشت به این شرح است:
با توجه به پی‌آمد‌های منفی اختلالات سلامت روان بر زندگی انسان، سازمان جهانی بهداشت در «روز جهانی سلامت» به مردم سراسر دنیا اعلام کرد برای داشتن زندگی سالم‌تر، خوب است با هم در مورد افسردگی صحبت کنند و اگر نیاز به حمایت بیشتر دارند، از افراد متخصص کمک بگیرند.
لزوم توجه به موضوع سلامت روان آن‌گاه روشن‌تر می‌شود که بدانیم بیش از ۳۰۰ میلیون نفر در جهان دچار افسردگی و بیش از ۲۶۰ میلیون نفر دچار اختلالات اضطرابی هستند که بسیاری از این افراد هر دو این اختلالات را تجربه می‌کنند و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۳۰، افسردگی به تنهایی مهم‌ترین عامل ایجاد بار بیماری‌ها باشد.
امسال شعار روز جهانی سلامت روان هم «سلامت روان در محیط کار» است و ما در ایران، طی یک هفته (۲۴ تا ۳۰ مهر) به زوایای مختلف این موضوع می‌پردازیم.
نزدیک به نیمی از عمر افراد در محل کارشان سپری می‌شود و طبیعی است که رابطه‌ای قوی بین سلامت روان با کار و محیط کار وجود داشته باشد. با این حال، این رابطه هنوز چنان که باید توسط کارفرما و نیروی کار مورد توجه قرار نگرفته است.
دقت در مختصات محیط کار سالم و تربیت کارشناسان و نیرو‌های متخصص در این زمینه از جمله نیاز‌هایی است که باید در کنار سایر مسائل بهداشتی و درمانی سلامت روان به آن پرداخته شود.
همچنین همه ما باید این موضوع را مرتب تکرار و یادآوری کنیم که توجه به سلامت روان و ارتقای آن ضرورتی انکار ناپذیر است و این مهم ممکن نخواهد شد، مگر با مشارکت تمام بخش‌های جامعه و حاکمیت.
اگر خواهان کاهش اختلالات روان و تبعات و آسیب‌های اجتماعی آن هستیم، باید به عوامل کلان اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، مانند فقر، بیکاری، تبعیض و شکاف اجتماعی در جامعه و آرامش و امنیت و شایسته سالاری در محیط کار توجهی جدی داشته باشیم.
در این مسیر، تدوین برنامه‌های دراز مدت در جهت اصلاح و تعدیل شرایط، برنامه‌های کوتاه مدت برای حمایت از گروه‌های در معرض آسیب و اطلاع رسانی مناسب، از مهم‌ترین اقداماتی هستند که باید با دقت و سرعت انجام شوند.
