حضرت محمد (ص)، خاتم پیامبران است. انسان کامل که پرداختن به سیره عملی و شیوه زندگی و ارزش های اخلاقی و انسانی ایشان می‌تواند انسان گم شده را در وانفسای دنیای مدرن با ارزش‌های التقاطی و متناقض نجات دهد.
عصرپرس، حضرت محمد صلی الله علیه و آله به اعتقاد شیعه در ۱۷ ربیع الاول سال عام الفیل از پدرى به نام "عبدالله بن عبدالمطلب" و مادرى به نام "آمنه بنت وهب" در مکه دیده به جهان گشود. اهل سنت روز ۱۲ ربیع الاول این سال را روز ولادت آن حضرت می‌دانند.
زمان میلاد پیامبر
قول مشهور میان شیعیان آن است که رسول خدا صلی الله علیه و آله در روز جمعه مصادف با ۱۷ ربیع الاول سال عام الفیل، برابر با سال ۵۷۰ میلادى به دنیا آمد و نظر مشهور اهل سنت این است که تولد ایشان روز دوشنبه دوازدهم ربیع الاول آن سال بوده است.
اینکه سال تولد پیامبر صلی الله علیه و آله را "عام الفیل" مى نامند، بدین جهت است که دو ماه و هفده روز پیش از تولد پیامبر صلی الله علیه و آله یعنى در نخستین روز محرم سال ۵۷۰ میلادى فیل سواران "ابرهه" به مکه هجوم آورده و قصد نابودى کعبه و مسجدالحرام را نمودند ولى با معجزه الهى سرکوب شدند.
یتیمی پیامبر در کودکی
عبدالله، پدر محمد صلی الله علیه و آله پیش از تولد او در حالى که همسرش آمنه به چنین فرزندى حامله بود به همراه سایر بازرگانان قریش جهت سفر تجارى عازم شام گردید و در بازگشت از شام در یثرب (مدینه منوره) بیمار شد و در همان جا درگذشت و توفیق دیدار نوزاد خویش را نیافت. وفات عبدالله دو ماه و به روایتى هفت ماه پیش از تولد فرزندش حضرت محمد صلی الله علیه و آله بود.
اما آمنه مادر گرامى رسول خدا صلی الله علیه و آله که به تقوا، عفت و پاکیزگى در میان بانوان قریش معروف بود، پس از تولد نور دیده اش حضرت محمد صلی الله علیه و آله چندان در این دنیاى فانى زندگى نکرد. وى دو سال و چهار ماه و به روایتى شش سال پس از میلاد رسول خدا صلی الله علیه و آله در بازگشت از یثرب در مکانى به نام "ابوا" بدرود حیات گفت و در همان مکان مدفون شد.
رسول خدا صلی الله علیه و آله پس از تولد در کفالت جدش عبدالمطلب بزرگ و سید قریش مکه قرار گرفت. عبدالمطلب جهت شیردادن نور دیده اش محمد صلی الله علیه و آله در آغاز وى را به "ثویبه" آزاد شده ابولهب سپرد ولى پس از مدتى وى را به "حلیمه" دختر عبدالله بن حارث سعدیه واگذار کرد. حلیمه در ظاهر اگر چه دایه وى بود ولى در حقیقت به مدت پنج سال از او مراقبت و مادرى کرد.
پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله از دوران کودکى داراى دو نام بود. یکى "محمد" که جد بزرگوارش عبدالمطلب براى وى برگزید و دیگرى "احمد" که مادر ارجمندش آمنه آن را انتخاب کرده بود.
پیامبر(ص) و جهان عرب
جهان عرب که پیامبر اسلام(ص) در آن قدم در هستی گذاشتند، جامعه ای خشن و نامتوازن بود که به عصر جاهلیت شهرت یافته بود اما پیامبر(ص) با ویژگی های خود از جمله مهربانی، صبوری و صلح در این جامعه نوعی تحول انسانی را به وجود آورد. ایشان به عنوان انسانی کامل در جامعه عرب ظهور کردند و اگرچه عرب های تازه مسلمان از نظر آگاهی به حدّی نرسیده بودند که معارف عمیق اسلام را درک کنند اما می توانستند این انسان کامل را ببینند و نماد و تجلی اندیشه ها و ارزش های اسلام را به نظاره بنشینند و از او الگو بپذیرند.
ایشان در راه تبلیغ دین اسلام در جامعه آن روز عرب جاهلی اساس کار خودشان را بر صلح حتی با کافران گذاشتند. به گونه ای که رسول خدا(ص) وقتی بر قریش غالب شدند و با فتح مکه، جزیره العرب را مسخر قدرت الهی خود کردند، خطاب به مغلوب شدگان فرمودند: «بروید همه شما آزادید». همچنین ایشان در جریان جنگ احد نیز گرچه آسیب فراوانی را متحمّل شدند، وقتی با پیشنهاد نفرین مواجه شدند در حالی که خون از چهره مبارک خود پاک می کردند، دست به دعا برداشتند و به درگاه خدا عرضه داشتند که «خدایا! قوم مرا هدایت کن» چرا که می دانستند غالب آن ها جاهل و نادانند و هدف حضرت هدایت آن ها به راه حق بود و نه پیروزی ظاهری بر آنان. امام علی(ع) نقل می کند که رسول اکرم(ص) در مقابل فشارها و اذیت ها می فرمودند: «من برای رحمت برانگیخته شده ام. پروردگارا! امّت مرا هدایت کن آنان جاهل و نادانند».
پیامبر اسلام(ص) و دیگر ادیان و اقلیت های دینی و مذهبی
پیامبر اسلام(ص) با الهام از قرآن، اهل کتاب را به پذیرش اسلام و دست کشیدن از آیین خود فرا می‌خواندند و در برهه‌ای از زمان که درخت نوپای اسلام به امنیت بیشتر و ترک مخاصمه با قدرت‌های خارجی نیاز داشت، دعوت خود را به صورت کتبی و رسمی به سران ممالک از جمله ایران، روم و حبشه و رهبران قبایل یهودی و مسیحی ابلاغ می‌کنند. مهربانی پیامبر(ص)، یهودیان و مسیحیان را هم در بر می‌گرفت و در آغاز اسلام با پیروان همه ادیان بر مبنای رحمت و مهربانی و احترام به کرامت انسانی رفتار می‌کردند. هیچ‌گاه فردی را به اجبار، وادار به پذیرش اسلام نکردند و دست به شمشیر نبردند، مگر برای پس زدن یک دشمن سنگدل. بنابراین امروز که شرایط جهان به گونه ای دیگر رقم خورده و به خصوص ما در جهان غرب، شاهد ترویج اسلام هراسی هستیم می بایست این تصویر حقیقی پیامبر اسلام(ص) به دنیا معرفی شود تا چهره واقعی اسلام و پیام آور آن به وضوح قابل مشاهده باشد.
جعفرصادق(ع)
ابوعبدالله جعفر بن محمد صادق (به عربی: ابو عبدالله جعفر بن محمدٍ الصّادق) (۱۷ ربیع‌الاول ۸۳–۲۵ شوال ۱۴۸) معروف به امام صادق یا امام جعفر صادق مشهور به رئیس مذهب جعفری و همین‌طور رئیس مذهب شیعه و امام ششم شیعیان دوازده امامی و امام پنجم شیعیان اسماعیلیه بعد از پدرش محمد باقر و قبل از پسرش موسی کاظم می‌باشد. او از جانب پدر از نسل علی بن ابیطالب و از جانب مادرش ام‌فروه از نسل محمد بن ابوبکر می‌باشد. جعفر صادق در ۱۷ ربیع‌الاول ۸۳ هجری قمری (۷۰۲-۷۰۳) میلادی در مدینه به دنیا آمد و در ۲۵ شوال ۱۴۸ هجری قمری در سن ۶۵ سالگی در مدینه توسط منصور دوانیقی، خلیفه عباسی مسموم شد. او بیشترین سال عمر را در میان یازده امام اول شیعیان داشته‌است. محل دفن وی کنار قبر پدرش در قبرستان بقیع شهر مدینه‌است.
او در سن ۳۱ سالگی پس از مرگ پدرش به امامت رسید. امامت او هم‌زمان با سال‌های پایانی حکومت بنی امیه و سال‌های آغازین حکومت بنی عباس بود. به علت ضعف و عدم استقرار نظام سیاسی، وی فرصت بسیار مناسبی برای فعالیت فرهنگی و مذهبی به دست آورد. از سوی دیگر نیز عصر وی زمان جنبش فرهنگی و فکری و برخورد فرق و مذاهب گوناگون در جهان اسلام بود. زمینه فعالیت به گونه‌ای برای وی فراهم بود، که بیشترین احادیث شیعه در تمام زمینه‌ها از جعفر صادق نقل گردیده و مذهب تشیع به نام مذهب جعفری خوانده می‌شود.فقه شیعه نیز عمدتاً بر روایات به‌جای مانده از او مبتنی‌ست، به همین جهت مکتب فقهی شیعیان دوازده امامی را مذهب جعفری نیز می‌نامند.
مسئله جانشینی بعد از جعفر صادق زمینه گسست بین شیعیان را فراهم کرد. کسانی که معتقد بودند پسر ارشد صادق، اسماعیل که قبل از پدرش مرد، امام ششم می‌باشد به نام اسماعیلی معروف شدند. گروه دیگری که سومین پسر صادق، موسی کاظم را امام بعدی می‌دانند به نام شیعه جعفری یا شیعه دوازده امامی معروف شدند. این گروه اکثریت شیعه را تشکیل می‌دهند.
