به همت محققان پالایشگاه پلاسمای انسانی
محققان پالایشگاه پلاسمای انسانی نخستین تولید کننده آنتی بادی تزریقی کووید ۱۹ در کشور هستند.
به گزارش سرویس اجتماع عصرپرس از صدا و سیما، این فناوری به روز‌تر و با بازدهی بالاتر نسبت به فناوری قدیمی خالص سازی پلاسما است.روش معمول تأمین این فراورده‌ها تا به حال، انتقال پلاسمای انسانی به خارج کشور و واردات محصول نهایی است. با در نظر گرفتن چنین چالشی در کشور، دانشمندان جوان کشور در حوزه زیست فناوری و با حمایت بخش خصوصی و استفاده از ظرفیت دانشگاهی کشور، تولید صددرصد داخلی فراورده‌های خونی در کشور با فناوری مدرن را تحقق بخشیدند.
فرآورده‌های مشتق از پلاسما، محصولات راهبردی است که در حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد ارزبری دارویی کشور - چه واردات مستقیم محصولات و چه چرخه ارسال پلاسما و واردات فراورده – به خود اختصاص داده اند.
این محصول از پلاسمای بیمارانی که پیشتر به کرونا مبتلا و در خونشان پادتن (آنتی بادی) تولید شده است گرفته می‌شود. تست‌های تشخیصی، کنترل‌های کیفی، غیر فعال سازی ویروسی در دو مرحله از عمده فعالیت‌هایی است که در این پالایشگاه انجام می‌شود.
این محصول مجموع پلاسمای چندین یا چند صد نفر است و به همین علت تعداد آنتی بادی‌های گروه‌های مختلف می‌تواند ظرفیت تأثیرگذاری بسیار بیشتری داشته باشد. بهترین نامزد برای استفاده از این محصول کسانی هستند که به تازگی دچار ویروس شده اند و میزان ویروس در آن‌ها زیاد نشده است.
ظرفیت تولید این مجموعه در مرحله نخست، خالص سازی ۱۵۰ هزار لیتر پلاسما است. این در حالی است که ظرفیت مورد نیاز کشور برای IVIg، خالص سازی حدود ۶۰۰ هزار لیتر پلاسما است؛ بنابراین چشم انداز روشنی برای افزایش مقیاس تا رسیدن به خودکفایی و در نتیجه صرفه جویی ارزی هر چه بیشتر در این حوزه وجود دارد.
در مرحله نخست، ۱۱۰ نفر نیروی تحصیل کرده و در کل طرح حدود ۳۵۰ نفر اشتغال مستقیم ایجاد شده است.
گفتنی است از لحاظ فنی، فرایند استحصال مشتقات پلاسما نوعی فرایند پایین دستی است و از منظر جداسازی و خالص سازی پروتئین، شباهت‌هایی با پروتئین‌های نوترکیب دارد. با این تفاوت که در تولید پادتن (آنتی بادی)های مُنوکلونال (Monoclonal)، پژوهشگر پروتئین را خود ایجاد می‌کند، در صورتی که در خصوص فراورده‌های مشتق از پلاسما، پروتئین در خون وجود دارد و فقط فرایند خالص سازی باید انجام شود.
تفاوت دوم حجم و مقیاس است. در پروتیئن‌های نوترکیب نیاز سالانه کشور در مقیاس ۱۰ تا ۱۰۰ گرم برآورد می‌شود، ولی در زمینه مشتقات پلاسما مقیاس بسیار بزرگ تر است.
این محصولات در فهرست پدافند غیرعامل نیز قرار دارند، زیرا در شرایط بحرانی همچون حمله بیولوژیک یا وقوع زلزله به شدت موردنیازند.
