سرویس سیاسی عصرپرس: از دیرباز رابطه جالبی بین مسیحیان ساکن در منطقه خاورمیانه و شیعیان وجود داشته است. مسیحیان که مانند شیعیان زیر یوق خلفا بودند با آنها و سرنوشتشان احساس مشترکی داشتند. این احساس همبستگی عاطفی با کردها و زیرشاخههای فرهنگی-مذهبی این قومیت مانند ایزدیها، یارسانها، و. ... نیز وجود داشته است.
این روزها با بالا گرفتن آتش جنگ و تفرقه مذهبی تمام عیاری که تن و ریشه درخت کهنسال خاورمیانه را در میان گرفته، احساس همبستگی عاطفی منبعث از نزدیکی غایی مذاهب میتواند ثمربخش و راهگشا باشد. این احساس و شور عاطفی با احترام عمیق مسیحیان به باورهای شیعیان متبلور شده است.
شاید یکی از کهنترین متنهایی که از رابطه عمیق و عاطفی مسیحیان با شیعیان پس از ماجرای قتلعام فجیع کربلا و خروج شجاعانه حسینبن علی سخن گفته است، کتاب تاریخ سیستان با تصحیح ملکالشعرای بهار باشد. در صفحه 126 این کتاب ارزشمند میخوانیم: «چون شب اندر آمد راهب از بام آواز داد که شما کیستید؟ گفتند: «ما اهل شام.» گفت: «این سر کیست بر نیزه؟» گفتند: «سر حسین علی.» گفت: «بد گروهیایدکه اگر از عیسی فرزند ماندهیی، ما او را بر دیدگان جای کنیم.» پس گفت من ده هزار دینار میراثی حلال دارم اگر این سر فرا من دهید تا بامداد. سر او فرا او دادند. پاکیزه بشست و گلاب و مشک و کافور بسرشت و ببوسید آن را و به کنار اندر نهاد و همی گریست تا بامداد که صبح بدمید.» (منبع: تاریخ سیستان / ملکالشعراء بهار/ انتشارات معین / چاپ سوم 1392)
مسیحیان از گذشته تا روزگار مدرن زیست و بوم مناسبی در منطقه خاورمیانه نداشتهاند و از این لحاظ با شیعیان و سرنوشتشان احساس مشترکی داشتند. این دو آیین دستکم در سرکوب و کوشش برای رهایی از جور و ستم، تاریخ مشترکی داشتهاند. جغرافیا و درک متن واقعیت زندگی در منطقه جوشان خاورمیانه نیز این اشتراک را بیشتر کرده است. شاید به همین خاطر است که مسیحیان هر سال در اربعین همپای شیعیان ظاهر میشوند و شیعیان به آنها به دیده احترام نگاه میکنند. در اربعین امسال نیز مسیحیان عراق در راهپیمایی این روز شرکت داشتند.
*عصرپرس/ 1199*
پایان/